Afgelopen dinsdag kwamen we laat in de avond aan bij onze AirBNB. Via deze boekingsite zijn er veel bijzondere appartementen te vinden in Kigali. Om Rwanda te leren en kennen begrijpen zijn we woensdagochtend direct naar het Genocide Memorial gegaan.
Hier werd ons in korte tijd duidelijk hoe cynisch het plan is opgezet om honderdduizenden Rwandezen te vermoorden. Dit is nog maar 20 jaar geleden. Iedereen met wie we deze reis werken heeft de 100 dagen in het voorjaar van 1994 bewust meegemaakt. Het komt heel dichtbij.
Dit nooit weer! is de gedachte geweest van Paul Kagame, de leider van het land. Hij is in razend tempo bezig het land te organiseren. De straten zijn hier (en niet alleen in de hoofdstad) schoner dan in Nederland. Plastic op straat gooien is onverstandig, er staan hoge boetes op. Ieder kind gaat naar school en alle inwoners van Rwanda hebben een ziektekostenverzekering. Het valt ook op hoeveel mobiele pinautomaten er zijn. Waarschijnlijk een poging van de regering om zoveel mogelijk betalingen via een bankrekening te laten verlopen en zo zwart geld uit te bannen.
Er zijn trouwens ook wel wat kritische geluiden (vooral in het buitenland) over Kagame. Zo staat de persvrijheid niet zo hoog in het vaandel bij de huidige regering.
Kigali Tower
Voor de culturele hoogtepunten hoef je niet naar Kigali. Die zijn er namelijk niet. Er wordt wel veel nieuw gebouwd. Er is een heus zakencentrum aan het ontstaan. Op de veertiende verdieping van de Kigali Tower hebben we een afspraak met Bob Reyman, eigenaar van een marketingbureau met vestigingen in Kigali, Kampala en Nairobi. Hij vertelt ons dat de winkels die moeten wijken voor het zakencentrum in goed overleg met de eigenaren worden gesloopt. Er wordt een bestemmingsplan gemaakt waarin de winkeleigenaren ook in het nieuwe pand de mogelijkheid krijgen een winkel te openen.
De Kigali Tower in het zakencentrum van de hoofdstad
Bijzonder aan Bob is dat hij een succesvol zakenman is en dit combineert met een grote betrokkenheid voor de ontwikkeling van het land. Zijn bedrijf doet non-profit werk en hij zet zich in voor microkredieten. Hierover wilden we hem natuurlijk spreken. Hij gaat ons in de komende week in contact brengen met een aantal organisaties en banken die betrokken zijn bij microfinanciering. Benieuwd wie we gaan ontmoeten!
Microkredieten
Donderdag rijden we in de ochtend naar Gitarama. Hier hebben we afspraken bij twee banken die zich volledig richten op microfinanciering. De rentes zijn er in ieder geval niet micro. Degenen die een lening afsluiten, doen dit tegen een rentepercentage tussen de 15 en 24 procent. Ondanks dat de rentes (naar onze bescheiden mening) veel te hoog zijn zien we wel dat het ondernemerschap op gang brengt. We bezoeken boer Valens. Hij is nu drie jaar geleden begonnen met zijn koffieplantage. Hoewel hij zich scheel betaalt aan rente berekenen we dat hij aan het verbouwen van koffie nog altijd ongeveer € 250,- per maand overhoud. Dit is toch aanzienlijk meer dan zijn landgenoten die gemiddeld een inkomen hebben van € 140,-.
De koffieboeren uit Rutobwe op hun plantage
Hij wil graag investeren in uitbreiding van zijn plantage en heeft hiervoor een nieuwe lening nodig. De gedachte komt bij ons op dat een wat lager rentepercentage zijn dromen een stuk dichterbij brengen. Er is nog wel wat ruimte in het tarief. Dit is voor ons direct een uitdaging. Onze microkredieten willen we tegen lagere tarieven verstrekken. Dus we gaan een ander kanaal zoeken of onderhandelen met de bank.
